“Monika Weiss’s works have long solicited our attention to historical events: forgotten, remembered, not yet mourned, or immemorial, so that we experience their condition affectively through a musically choreographed image of time: time is both her frame and a medium.” - Griselda Pollock, “The Fidelity of Memory in an Endless Lament”, in Monika Weiss. Nirbhaya, Centre of Polish Sculpture in Orońsko, 2021

[to read full essay by Griselda Pollock, in English and Polish, click here ]

“Prace Moniki Weiss, filmy i performance, już od lat kierują nas ku wydarzeniom historycznym: tym zapomnianym i tym pamiętanym, lecz nie opłakanym, odwiecznym, byśmy mogli doświadczyć ich osobiście dzięki muzycznie wychoreografowanemu obrazowi czasu: bowiem czas jest tu ramą a zarazem medium dzieła.” - Griselda Pollock, “Wierność pamięci jako nieustający lament”, w Monika Weiss. Nirbhaya, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, 2021, w tłumaczeniu Izabeli Suchan

[by przeczytać cały tekst Griseldy Pollock, po angielsku i po polsku, kliknij tutaj]

SHORT BIOGRAPHy

MONIKA WEISS (born 1964, Warsaw) is a visual artist and sound composer, author of installations, drawings, films, musical compositions and sculptures. Her intermedia work evokes ancient rituals of lamentation in a poetic response to events and places of collective trauma and memory. Monika Weiss studied music and visual arts. Based in New York the artist holds a Professorship at Sam Fox School of Design & Visual Arts, Washington University in St. Louis and is part of HyphenHub, a New York-based interdisciplinary new media art organization. Her works have been presented in over 100 exhibitions worldwide including solo exhibitions at Museum of Memory & Human Rights, Santiago, Chile; Patricia & Phillip Frost Art Museum, Miami; Centre of Contemporary Art Ujazdowski Castle, Warsaw; Lehman College Art Gallery, CUNY, New York; Sanskriti Museum, New Delhi; and Harvestworks, New York. She is the author of public projects at the World Financial Center Winter Garden, New York and at Gruenberg, Zielona Góra. Other notable international exhibitions include Stavros Niarchos Art Foundation, Athens; Frauenmuseum, Bonn; and North Dakota Museum of Art, Grand Forks. Weiss’ sound installation Metamorphosis – Przemiana (2021–), was shown as part of the survey of Polish feminist art at A.I.R. Gallery, New York (2022) in cooperation with Galeria lokal_30 in Warsaw and has since been acquired into the permanent collection of the Sculpture Park at Centre of Polish Sculpture in Orońsko (2024).

Since 2023 The Smithsonian Institution Archives of American Art includes Monika Weiss as part of a collection of writings by art historian Julia P. Herzberg, PhD. Weiss’ work has been reviewed by The New York Times, ARTnews, Art in America, Art Nexus, Arte Al Dia, Sculpture Magazine, Prague Post, and numerous others. Recent books include a chapter in Guy Brett’s The Crossing of Innumerable Paths: Essays on Art (London: Ridinghouse, 2019) and the bi-lingual monograph Monika Weiss. Nirbhaya (Centre of Polish Sculpture in Orońsko, 2021) with texts by Griselda Pollock (Leeds University) and Mark McDonald (The Metropolitan Museum of Art), among others. As part of The Met Artists on Artworks series, a 30 min. film with Monika Weiss premiered in 2021. Recipient of numerous awards, in 2023 Monika Weiss was awarded the New York State Council on the Arts individual artist grant in support of her forthcoming long term public project Nirbhaya, planned for Dag Hammarskjold Plaza near United Nations in New York.

KRÓTKA BIOGRAFIA

MONIKA WEISS (ur. 1964, Warszawa) jest artystką wizualną i kompozytorką dźwięku, autorką instalacji, rysunków, filmów, utworów muzycznych i rzeźb. W swojej twórczości często nawiązuje do pradawnych rytuałów lamentu w poetyckiej odpowiedzi na wydarzenia i miejsca kolektywnej traumy i pamięci. Mieszka w Nowym Jorku. Profesor zwyczajna w Sam Fox School of Design & Visual Arts, Washington University w St. Louis. Studiowała muzykę oraz sztuki wizualne. Należy do HyphenHub, nowojorskiej interdyscyplinarnej organizacji sztuki nowych mediów. Jej prace były prezentowane na ponad 100 wystawach na całym świecie, w tym na wystawach indywidualnych w Museum of Memory & Human Rights w Santiago, Chile; Patricia & Phillip Frost Art Museum w Miami; Centre of Contemporary Art Zamek Ujazdowski w Warszawie; Lehman College Art Gallery, CUNY w Nowym Jorku; Sanskriti Museum w New Delhi; i Harvestworks w Nowym Jorku. Jest autorką projektów publicznych w World Financial Center Winter Garden w Nowym Jorku i w Gruenberg w Zielonej Górze. Inne ważne wystawy międzynarodowe obejmują Stavros Niarchos Art Foundation, Ateny; Frauenmuseum, Bonn; i North Dakota Museum of Art, Grand Forks. Jej instalacja dźwiękowa Metamorphosis – Przemiana (2021–) została pokazana w ramach przeglądu polskiej sztuki feministycznej w A.I.R. Gallery, Nowy Jork (2022) we współpracy z Galerią lokal_30 w Warszawie i od tego czasu została nabyta do kolekcji stałej Parku Rzeźby w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (2024).

Od 2023 roku The Smithsonian Institution Archives of American Art obejmuje Monikę Weiss jako część kolekcji pism historyczki sztuki Julii P. Herzberg, dr. Prace artystki zostały zrecenzowane przez The New York Times, ARTnews, Art in America, Art Nexus, Arte Al Dia, Sculpture Magazine, Prague Post i wiele innych. Do niedawnych wydawnictw należą rozdział w książce Guya Bretta The Crossing of Innumerable Paths: Essays on Art (London: Ridinghouse, 2019) oraz dwujęzyczna monografia Monika Weiss. Nirbhaya(Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, 2021) z tekstami Griseldy Pollock (Uniwersytet w Leeds) i Marka McDonalda (Thwe Metropolitan Museum of Art) i innych. W ramach serii The Met Artists on Artworks w 2021 roku odbyła się premiera 30-minutowego filmu z artystką. Monika Weiss, laureatka wielu nagród, w 2023 roku otrzymała indywidualne stypendium artystyczne New York State Council on the Arts na wsparcie jej nadchodzącego długoterminowego projektu publicznego Nirbhaya, zaplanowanego na Dag Hammarskjöld Plaza w pobliżu ONZ w Nowym Jorku.

MONIKA WEISS - BIOGRAPHY

Katarzyna Falęcka

Over the past twenty-five years, the Polish-American artist Monika Weiss (b. 1964) has developed an aesthetic vocabulary of profound emotional impact through which she explores the body, history and violence. Born in Warsaw, Poland, Weiss was trained as a classical pianist at the Warsaw School of Music before completing a MFA at the Warsaw Academy of Fine Arts in 1989, where she was mentored by the conceptual artist Ryszard Winiarski. In the mid-to-late 1990s, she was awarded artistic residencies at Georgia State University and at Maryland University. These were followed by a long-term residency at the Experimental Intermedia Foundation in New York in the early 2000s, which resulted in Weiss’ permanent relocation to the United States and encouraged her to continue developing a practice that surpasses the limits of conventions around medium. The visual, the sonic and the haptic are all placed on a par in Weiss’ works, which reveal the deeply entangled nature of artistic forms. Moving between the poetic and the political, Weiss explores states of suspension and stillness that disrupt the flow of time and hold a transformative potential.

Beauty is mobilised as a source of ethics; as Weiss creates synesthetic, meditative works that are intimately engaged with processes of commemoration. The artist employs her own body or choreographs other subjects, particularly women, to navigate the aftermath of violence and sites of trauma. The gendered body does not only become a vehicle of expression, but forms a key site from which an affective politics may emerge, through touch, vulnerability and the visceral. Weiss composes the sound that constitutes many of her works, considering the vocal-musical- poetic form of lament as a modality of collective remembrance that allows to articulate traumas without enacting further violence. By attending to events and histories that she has not personally witnessed, the artist unveils the multidirectional character of memory and seeks to forge new feminist solidarities that exceed national boundaries.

[to read full text in English and in Polish, click here]

MONIKA WEISS - BIOGRAFIA

Katarzyna Falęcka

Na przestrzeni ostatnich dwudziestu pięciu lat, polsko-amerykańska artystka Monika Weiss (ur. 1964) wypracowała estetyczny język o głębokim oddziaływaniu emocjonalnym, przez pryzmat którego eksploruje zagadnienia ciała, historii i przemocy. Urodzona w Warszawie, studiowała w Warszawskiej Szkole Muzycznej w klasie fortepianu, a dyplom magisterski obroniła na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1989 roku pod kierunkiem artysty konceptualnego Ryszarda Winiarskiego. W drugiej połowie lat 90. została zaproszona na rezydencje artystyczne w Georgia State University i Maryland University. Na początku lat 2000. rozpoczęła długoterminową rezydencję w Experimental Intermedia Foundation w Nowym Jorku, która przesądziła o jej przeprowadzce na stałe do Stanów Zjednoczonych i zachęciła do kontynuacji twórczości, która przekracza granice pomiędzy różnymi środkami artystycznego wyrazu. Obraz, dźwięk i dotyk w pracach Moniki Weiss mają znaczenie równorzędne, a jej sztuka ujawnia głębokie powiązania pomiędzy różnymi formami ekspresji. Twórczość artystki zajmuje pozycję pomiędzy tym, co poetyckie, a tym, co polityczne, proponując stany zawieszenia, spowolnienia lub prawie bezruchu, zaburzające przepływ czasu i sygnalizujące możliwość przemiany.

Monika Weiss tworzy dzieła synestetyczne i medytacyjne, intymnie powiązane z procesami upamiętniania, w których piękno staje się źródłem etyki. Posługując się własnym ciałem lub tworząc choreografię dla innych, szczególnie kobiet, artystka nawiguje przestrzenie przeszłych przemocy i miejsc traumy. Poprzez odniesienia do dotyku, wrażliwości i cielesności, naznaczone gender ciało pojawia się w sztuce Moniki Weiss nie tylko jako nośnik wyrazu, lecz także jako źródło postawy afektywnej. Do wielu swoich prac artystka komponuje dźwięk i muzykę, uznając wokalno-muzy czno-poetycką formę lamentu za wyraz zbiorowej pamięci i solidarności, pozwalającą powrócić do traum historycznych bez powtarzania przemocy. Przywołując wydarzenia historyczne, których sama nie była świadkiem, odsłania wielokierunkowy charakter pamięci i tworzy nowe feministyczne formy solidarności przekraczające granice narodowe.

[by przeczytać całość tekstu po angielsku lub po polsku, kliknij tutaj]